Monday, July 11, 2011

دست‌نوشته‌های دزدکی درباره‌ی آلترناتیو

گفتم که من هیچ فردی را دشمن نمی‌دانم. تمام مقامات ار نظر من نه یک شخصی حقیقی که شخصیتی حقوقی می‌باشند که تنها در چارچوب قانون گام بر می‌دارند. دشمن ما افراد مجری قانون نیستند. دشمن ما خود آن چیزی است قانون می‌نامندش اما جز متنی تبعیض‌زا و دیکتاتور پرور چیز دیگری نیست. باید به دنبال بدیل این حکومت باشیم و این حکومت چیزی نیست جز قوانینش که همگی در چارچوب قانون‌اساسی‌اش تدوین شده. اگر به دنبال بدیل هستیم نباید به دنبال افراد باشیم باید به دنبال قانون‌اساسی دیگری باشیم.
یک متن برای اینکه تبدیل به قانون اساسی شود باید به تایید ملت برسد. یک متن اگر می‌خواهد برای قانون‌اساسی شدن به رای گذاشته شود باید برمبنای اصولی نوشته شود. این اصول باید کاملا با اصولی که قانون‌اساسی جمهوری‌اسلامی بر مبنای آن نگاشته‌شده مخالف باشد. یعنی بر خلاف قانون‌اساسی جمهوری‌اسلامی بر مبنای عقل بشر نوشته شود، تغییرپذیر باشد و بین مردم ایران تبعیض نگذارد. در یک کلام دین و هر نوع ایدئولوژی دیگر را از حکومت براند و خود نیز در امور دین و هر نوع ایدئولوژی دیگری دخالت نکند. 
آلترناتیو این حکومت جدایی مذهب (و ایدئولوژی) و حکومت از یکدیگر است. دخالت مذهب و ایدئولوژی در قانون‌اساسی باعث تغییر ناپذیر شدن قوانین و تقسیم انسان‌ها به خودی و غیرخودی است. اگر می‌خواهیم آلترناتیو بسازیم چاره‌ای نداریم جز اینکه به رهایی قوانین از مذهب بیاندیشیم و بر آن تکیه کنیم. 
آلترناتیو این حکومت نمی‌تواند یک گروه باشد. آلترناتیو این حکومت یک مفهوم، یک ایده و یک آرمان است که می‌تواند گروه‌های معتقد به آن را گرد یکدیگر جمع کند.
راه آزادی و برابری از جدایی مذهب و حکومت از یکدیگر می‌گذرد.

No comments:

Post a Comment